Қазақстан Республикасындағы денсаулық сақтау саласы — қоғамның өмір сүру сапасының негізгі көрсеткіші әрі ел дамуының басты тіректерінің бірі. Бұл салада жұмыс істейтін мамандар — дәрігерлер, медбикелер, фельдшерлер, санитарлар, лаборанттар — адам өмірін сақтап қалуға, оның өмір сүру сапасын жақсартуға бағытталған аса жауапты, әрі күрделі қызмет атқарады. Медицина қызметкерлері — күнделікті күйбең тірлікте көрінбейтін, бірақ әрбір адамның тағдырына әсер ететін үлкен жүйенің тірегі. Соңғы жылдары бұл саланың жаңғыруы мен даму бағыттары белсенді талқыланып, бірқатар реформалар жүзеге асырылып жатыр. Бұл мақалада қазақстандық медицина мамандықтарының алуан түрлілігі, олардың әлеуметтік мәртебесі, заманауи талаптарға бейімделуі және болашағы жөнінде сараптамалық талдау жүргізіледі.
Ең алдымен, Қазақстанда медициналық мамандықтардың кең ауқымды екенін атап өту қажет. Жалпы практика дәрігерлері мен педиатрлардан бастап, бейінді мамандар — хирургтер, онкологтар, акушер-гинекологтар, кардиологтар мен невропатологтарға дейінгі түрлі бағыттар қалыптасқан. Сонымен қатар, мейірбикелер мен орта буын медицина қызметкерлерінің де қоғамдағы рөлі орасан зор. Жедел жәрдем қызметкерлері, ауыл дәрігерлері, эпидемиологтар, инфекционистер, санитарлар және психологтар — бәрі де біртұтас медициналық құрылымның ажырамас бөлігі. Соңғы онжылдықта телемедицина, биомедициналық инженерия, генетика, IT-медицина сияқты жаңа бағыттар пайда болып, медицина мамандығын технологиямен ұштастыра алатын жаңа буынды талап етуде.
Алайда бұл саладағы ең басты мәселелердің бірі — кадр тапшылығы мен әлеуметтік жағдайдың әлі де толық шешілмей отырғандығы. Ауылдық жерлерде дәрігерлердің жетіспеушілігі өзекті күйінде қалып отыр. Білікті кадрлардың шоғырлануы көбіне ірі қалаларға тән, ал шалғай елді мекендерде халықтың медициналық көмекке уақтылы қол жеткізуі қиындауда. Мемлекет бұл мәселені шешу үшін “Дипломмен – ауылға” секілді бағдарламаларды жүзеге асырып келеді. Сонымен қатар, резидентура бітірген жас мамандардың ауылдық жерлерде жұмыс істеуін ынталандыру шаралары қарастырылған. Дегенмен, бұл жеткіліксіз. Медициналық кадрларды тұрақтандыру үшін еңбек жағдайын жақсарту, еңбекақыны арттыру, кәсіби дамуға мүмкіндік беру маңызды.