Ененің сыны
Жаңа түскен келін Гүлжан енесі Зәуре апайдың қас-қабағына қарап, қолынан келгенінше сыйлап жүрді. Бірақ бір күннің ішінде бәрін дөп басып істеу оңай емес. Бірде таңертең шай үстінде Зәуре апай:
– Қызым, бауырсақтың қамырын сәл жұмсағырақ илесеңші, – деп ескерту жасады.
Гүлжан жымиып бас изегенімен, ішінде реніш қалды. "Неге мені сынай береді?" деген ой мазалады. Бірақ енесінің сөзін тыңдап, келесі жолы қамырды жұмсағырақ илеп пісірді.
Келесі күні енесі тағы бір кеңес айтты:
– Келінжан, етті асқанда көбігін дұрыс алып тастау керек.
Гүлжан үндемей бас изеді. "Күнде бір сын" деп ойлағанымен, енесінің сөзін есінде сақтап, етті келесі жолы тазарақ қайнатты.
Бір күні Зәуре апай көрші жеңгесіне:
– Гүлжан – көргенді келін. Қателігін айтсаң, өкпелемей, келесі жолы дұрыстап істейді, – деді мақтанып.
Бұл сөзді Гүлжан сырттай естіп, көңілі босап кетті. Ол енесінің сынағанын емес, үйреткенін түсінді.
Осы оқиғадан кейін ол сынға емес, ақылға мән беретін болды. Бірнеше жыл өтті, енді Гүлжан да жас келіндерге енесінен үйренгенін айтып, бағыт-бағдар көрсетіп жүр.
Кейде сынау – жек көру емес, керісінше, үйретудің бір жолы.
Тіпті, Пайғамбар(с.ғ.с.) хадистерінде: “Егер біреу сенің кемшілігіңді айтса, ренжіме. Егер ол рас айтса – түзел, ал егер орынсыз жамандаса – сен сауап жинап жатырсың” дейді ғой.