«Мен және анам екеуміз Қырғызстанда тұрамыз. Әйелім, балаларым мен туыстарым Қытайдың Қарғылық аймағында еді. 2016 жылы әйеліммен телефон арқылы сөйлескенімде, ол дереу Қытайға қайтуымды өтінді. Жүрегім бір жамандықты сезді. Бірақ ол сәтте анамның аяғы сынып, мен бара алмадым. Сол уақыттан бастап олардан хабар үзілді. Анам екеуміз Қырғызстандағы Қытай елшілігіне кемі 50 рет бардық. Бізді қуып шығады. Көп болса олардың үйде жоқ екенін айтады. Менің қызым биыл 17 жасқа келеді. Ал ұлдарым 15 жаста. Мен барлығы 35 туысымның Қытайда лагерьде отырғанын білемін, бірақ нақты қай лагерь екенінен бейхабармын. Анам күнде жылайды. Алайда үмітімді үзбеймін» дейді Хесен RFA арнасына берген сұхбатында.
Асхат Қасенғали